Op 23 september 2022 was daar na een afwezigheid van 2 jaar weer de martinimarathon op de baan. Een evenement waarin een marathon op de baan kan worden gelopen, zowel in team verband maar ook individueel. Een wedstrijd waarin elke 400 meter een verzorgingspost was, waarin je elke 400 meter je tussentijd te zien krijgt, waarin je favoriete muziek kan worden gedraaid en waarin elk team lid een medaille krijgt. Ook in de vorige 3 edities waren wij van de partij. De inschrijving voor deze editie was op 1 januari 2022 om 4.21 uur en voor een symbolisch bedrag van € 42,10 konden we 2 teams inschrijven. En die hadden we.
Na maanden van voorbereiding, waarin beide teams op geheime locaties de wissel nog eens goed hadden doorgenomen, was het dan eindelijk zover. Trainer Peter de Parel had beide teams zo gehusseld dat beide teams van Petersport zeer gewaagd waren aan elkaar op deze avond. Het clubrecord van 3:21,35 zou hoogst waarschijnlijk daardoor wel blijven bestaan. Maar met een wedstrijd in deze wedstrijd was het vooral heel spannend welk team iets na 21.00 uur zou finishen. De eerste 2 lopers zouden de afstand van 2.195 meter afleggen. Team 1 had de 30 weken zwangere Gearstje vooruit geschoven en Team 2 had Yvonne S. benaderd om de ruim 2 kilometer af te leggen, zodat de andere 4 lopers samen de 40 kilometer zouden moeten afleggen.
Bij het startschot, waar inmiddels lopers 2 van beide teams ook al klaar stonden, was het niet verrassend dat Geartsje een voorsprong op Yvonne nam. Yvonne liep al lekker rood aan na 2 rondes en dat betekende dat ze vol gas gaf. Na 10 minuten was het Ingrid die na een soepele wissel het stokje van Gearstje overnam. Binnen 2 minuten was daar ook al Yvonne die Bart aftikte voor zijn 10 kilometer.
Team 2 zou in deze 10 kilometer Team 1 inhalen en voorbij gaan was de gedachte. Even leek het erop dat het een abandon zou worden voor Bart. Een grimas op zijn gezicht verklapte dat hij ergens last van had. Coach de Parel was even in lichte paniek. Waar is Johannes? Moet loper 3 nu mogelijk al aan de bak? Bart wees naar de knie, op het ronde bord konden we meekijken naar de tussentijden en zagen dat zijn tempo wat langzamer was. Maar hij herstelde zich, de grimas werd bijna een lach en met een versnelling in de laatste ronden had hij uiteindelijk een mooie eindtijd tot onder nog de 47 minuten. Hij kon inrukken om vervolgens richting zijn teamgenoten te gaan van het voetballen, waarin ook Egbert van deel uitmaakt (Die 50 jarige Egbert van het verrassingsfeestje die avond). Johannes was al 3e loper nu gestart van team 2, waarin ze enkele minuten voorsprong hadden gepakt op team 1. Ingrid had een keurige vlakke race gelopen en droeg het stokje over aan Marit. Marit begon als een speer wat uiteindelijk resulteerde in een persoonlijk record op de 10 kilometer van 46,37 en ze zou daarmee nog niet eens de snelste zijn van onze loopgroep. Johannes liep, voor het eerst in zijn leven, een degelijke 10 kilometer “wedstrijd”. De verschillen waren minimaal na ruim 22kilometer. Marit en Johannes werden na hun 10 kilometer ingewisseld voor respectievelijk Joyce (!) en Anneke. Joyce? Ja onze Joyce. Na maanden na het ongeluk, weer terug tussen onze lopers. Hopelijk zien we haar binnenkort weer eens op de training terug. Op strava was ze inmiddels alweer gespot met mooie kilometers. Anneke, voorgaande jaren vaak met de meeste wedstrijd kilometers in de benen, kon hier natuurlijk niet ontbreken. Dat ze de goedlachse Joyce een aantal keren voorbij moest laten gaan, mocht de pret niet drukken. Alleen maar goed voor Joyce haar zelfvertrouwen. Het betekende wel dat na ruim 32 kilometer Jaap K. een behoorlijke voorsprong had op de andere slot loper van team 2, Ilona. Ilona probeerde op de tribune al om een compromis af te sluiten, door voor te stellen samen hand in hand over de finish te komen in de allerlaatste ronde van deze avond. Jaap iets wat gehinderd door rug klachten kon de overwinning bijna niet laten ontglippen. Teamgenoten Marit en Joyce hadden toch niet voor niets zo hun best gedaan? Ilona had inmiddels Anneke, die ook een degelijke race had gelopen met een mooie slot kilometer, vervangen. Ilona haar plan was duidelijk, Jaap zou nog 5x! gedubbeld worden. Maar dat was net iets teveel gevraagd. Jaap rechte zijn rug en kon als slot loper de felicitaties van zijn teamgnoten in ontvangst nemen. Ilona was dan wel als laatste binnen als slot loopster wel had ze een voortreffelijke 10 kilometer gelopen in een tijd van onder de 45 minuten. En de trainer? Die was al weg. Die was al bij de eerder genoemde Egbert. Voor hem was er deze avond een verrassingsfeestje georganiseerd.
Volgend jaar is er de MarTIENi10 en in 2024 is er weer de Martinimarathon. We zullen er weer bij zijn.
Peter P.
Foto 1: Het wisselvak met Joyce en Jaap
Foto 2: lopers maken zich klaar op de overvolle tribune
